Overweldigd worden door verdriet en even niet meer weten hoe nu verder. Iemand of iets verliezen, afscheid nemen van. Het kan een hele impact hebben op je eigen zijn. Maar wat als je hierdoor ook op oud verdriet stuit en het allemaal nog veel zwaarder voelt.
Wat als je hier goed met je partner over kunt praten maar ook bang bent om het achterste van je tong te laten zien. Je wilt namelijk niet dat diegene zich zorgen om je gaat maken, nog meer verdriet heeft, en wat Dies nog meer zij.
Dan is het heel goed dat je jezelf een coach gunt om samen een stuk dit pad te bewandelen. Doordat er geen emotionele verbinding met een coach bestaat kun je letterlijk alles tegen je coach aanhouden zonder je belemmerd te voelen. Door deze gesprekken kwamen we achter oud zeer dat ook een gewicht in de weegschaal van rouw legden. Een partner coaching is altijd zo bijzonder om te mogen begeleiden. Maar ook zo dapper om samen te doen. De verbinding tussen deze twee mooie mensen zit helemaal goed, alleen waren ze door hun eigen gedeelde verdriet even vergeten om ook samen aan elkaar te vragen hoe het met hun gaat. Samen lachen, samen huilen elkaar weer deelgenoot maken van je emoties ervaringen. De opluchting, het uitspreken van elkaars behoeftes naar elkaar toe, het aangeven wat ze nodig hebben van elkaar, samen daar een weg in vinden in een nieuwe situatie.

Zo bijzonder om daar een getuigen van te mogen zijn.